Lot Ikara. Ofiarom Katastrofy Lotniczej 2O. 8. 1965. .... Ikar tonie w prze¿roczystym ¿wietle. Wyciszone mej dej, niech zosatnie us¿yszane. Skrzyd¿a rozpadaj¿ si¿, wieczne, lekkie, zwinne niczym li¿¿ na wietrze. Przebudzony zbyt pó¿no oczekuje upadku. Jednak to nie wosk ¿¿czy skrzyd¿a Ikara. Spoiwem jest cisza, lotki wype¿nia milczenie. Cäo¿¿ wi¿¿e jedno¿¿ po¿¿czona z zespoleniem, Nadziei na ujrzenie Ojczyzny, mg¿awic zaproszonych na uczt¿ wyk¿adu o zmowie milczenia. Jeszcze próbuje si¿ podnie¿¿. Skrzyd¿a nazbyt ci¿¿kie od zaciasnej przestrzeni, od szaty nami¿k¿ej od rosy przeräenia. Upadek. Wielki, niesko¿czenie przebudzony Ikar oddaje pok¿on Ziemi. Autor: Konrad Stawiarski
Prenumerera på vårt nyhetsbrev för att få fantastiska erbjudanden och inspiration för din nästa läsning.
Genom att registrera dig accepterar du vår personuppgiftspolicy.